Buruk Dizeler

Alelade Bir Sabah

Ve kaleme tutundum.
Dokunmak için.
Bir cümleyle olmasa diğeriyle, bir kitapla olmasa ötekiyle.
Ve böylece daha başlamadan ciltler dolusu yazmak istedim.
Ayağımdaki prangalarla ne kadar zor olduğunu bildiğim halde.

İsteyip de yazamayanlar, istemeden yazanların yerine.
Hiç de bir şeyler fark etsin diye değil.
Kendime bir rol biçtiğimden de...
Sadece bir nefeslik yer açabilmek için kendime
Yazmak istedim.

Paylaşmak istedim.
Aczimi paylaşmak.
Benden çıkıp yine bana döneceğini bildiğim halde
Hafiflerim de bir yaş ağırlığınca
Bir an olsun ayaklarım yerden kesilir ümidiyle,
Her gün aynı soruları sormaktan kendine
Yoluna yorgun devam edenlerle
Ama işte, devam edenlerle
Ve başka türlü de devam edemeyeceğini bilenlerle

Paylaşmak istedim.
Benden alıp yine bana verenlerle...


Eskişehir, Kasım 2012