Colin Beavan ismindeki abimiz kendi hükümetinin çevreci bir aksiyon almasını beklemekten sıkılmış olacak ki, Manhattan'ın orta yerinde bir apartman dairesinde eşi ve küçük kız çocuğuyla beraber, bir yıl boyunca çevreye sıfır (en azından mümkün olduğunca az) etki etmek amacıyla bir deneye girişiyor. Tecrübelerini de bizimle önce blog'unda, ardından da bu belgesel filminde paylaşıyor. Yaşadıkları şehirde organik olarak yetişen ürünler dışında yiyecek maddesi tüketmek(tabii ki vejetaryen) yok; gıda dışında alışveriş hiç yok; fosil yakıt kullanan araçlara binmek, asansörü kullanmak yok; hele altıncı aydan sonra elektiği de kesiyolar ki evlere şenlik.
Şimdilerde de bizleri de bunu en azından deneyip eksi ve artılarına görmeye davet ediyor. Hatta bunu projelendirip bir haftalık bir deneme süreci dahi hazırlamış bizler için. Taliplisi için ayrıntılar burada.
Bu arada, 2010 yılında, İstanbul'un çoğu semtinde geri dönüşüm adına hala hiç bir girişimin olmayışı sizce de büyük bir (k)ayıp değil mi?
P.S. Bu olumsuz tabloda, tüketim toplumunun ülkemizdeki belki de en uğrak yerinde, Migros mağazalarında ise güzel işler yapılmaya başlandı. Oxo-bio çözünür poşetlerin -keşke poşet kullanımını tamamen kesebilsek- ardından, şimdi de mağazaların çıkışlarına, müşterilerin atıklarını atabilmeleri için kağıt, cam, metal ve plastik olmak üzere ayrı ayrı atık kutuları konuluyor. Hem de her atığınız için Migros kartınızla puan topluyorsunuz. Bir yandan halimize üzülüyor, diğer yandan da hak veriyorum. Siz olsanız, hala(2010) araba camından teneke içecek kutusu atan yurdum insanını başka nasıl buna teşvik ederdiniz?
Kayıtlar
Being: Liverpool
10 yıl önce
